Etka'ca Hayvan Sevgisi

Bişkek'te son bir haftadır hava gerçekten çok soğuktu, geliyorum, geldim diyen kış sonunda tam anlamıyla geldi. İlk kar düşeli bir ay kadar zaman geçti ama güneşli günler bize kışı unutturmuştu, ta ki hafta başına kadar.
-18 dereceleri görünce kendimize geldik :) şöyle bir titredik, öksürmeye başladık, derken çok şükür toparladık.

 

Hafta sonu hava yine soğuktu ama en azından güneş vardı.Sıkı sıkı giyindik, güzelinden iki paket çekirdek yaptırıp sincap ve güvercin dostlarımızı ziyarete gittik.Etka güvercinlerin seri hareketlerinden ilk başta biraz korksada çabuk alışıp getirdiği hediyeleri taktim etti.

 

Bir güvercin iki oldu, derken üç, dört...

Bişkek'de parklar Türkiyedeki gibi çok büyük değil, ama insanlar sanki biraz daha fazla sahip çıkıyorlar, mesela bi ağaç keseni mahkemeye verebiliyorlar.Bu sebeple parklar bakımsızda olsa daha yeşil, ve bol sincaplı.

 

 Sonra ağaçlara takılan pet şişelere çekirdek koyup beklemeye başladık, daldan dala uçup hızlıca yanımıza kadar geldiler, ilk başta biraz çekingen, ama sonraları alıştık.

Annemiz ilk başlarda Etka hayvanları sevsin, ama uzaktan sevsin derken...

Babamıza uyup iyice yaklaştık.

Bu sayede annemizde artık çok sevdiği ama koktuğu hayvanlara yaklaşabiliyor.

Soğuk kış gününden hem bize verileni paylaştık, hemde biraz üşüdük ama haftanın stresini atmış olduk.

Baba'ca.
Çocukların çoğu artık hayvanları sadece yastıklarının kenarlarında ki oyuncaklardan tanıyor, bizlerse oyuncakçılardaki pofuduk raflardan.Ucuza alıp, çocuklarımızın eline veriyoruz, sarılayım, sürükleyim derken hayatlarında belkide sadece bir meta olarak yer ediyor, alınan, satılan eskidiyse atılan.
Belki de bu yüzden "Yeryüzünde yürüyen hiçbir hayvan ve iki kanadıyla uçan hiçbir kuş yoktur ki, (onlar da) sizin gibi birer ümmet olmasınlar...." mealiyle başlayan ayeti kerimedeki ince noktayı kaçırıyoruz.
Belki de bu yüzden bize en başından verilen merhameti git gide kaybediyor ve televizyonda çocuklarımız yaşındaki "diğer çocukların" acılarına ortak olamıyoruz.