Uykusuzluktan kızarmış gözlerin
Oynamak istediğin için hırçınlığın...
Yatağına yatınca , al anne kaadıy , yaaın oynayız deyip elime tutuşturduğun küçük top...
Topu bırakır bırakmaz elimi sıkıca tutup dakikasında uykuya geçişin...
Seni öpüp koklayıp, okuyup üfledikten sonra, yanından kalma girişimim sonucu beni bitiren cümlen...
Uykunu bölüp,gözlerini açıp, başını hafifçe kaldırıp söylediğin o üç kelime...
'Anne ,gitme, tamam mı!'
Ve ben bir yaprak daha dökerim...
Bir yanımsa bahar bahçe...
Bir yanımsa bahar bahçe...
Mutlu olmakla karışık bir hüzün...
Annnelik biraz yürek yangınıymış meğer, biraz iç sızısıymış...
Gider miyim kuzum, gitsem bile gittiğim yer de senin yanın değil mi!
Sen koy başını yastığa, yanındayım bak, elim elinde, huzurla uyu Meleğim...
canım... ben de her gece uykuya daldığında, onu yatağına koyup işlerime bakmak ve yerimden kalkmadan saatlerce kollarımda tutup koklamak arasında gidip geliyorum:)
YanıtlaSilİçim titredi okurken Hacercim, ne güzel yazmışsın :) Uyusunlar huzurla, anneler hiçbir yere gitmez-gidemezler ki...
YanıtlaSilÖp benim için o güzel ellerinden kuzunun...
@İlke'nin Günlüğü annelik hep böyle benzer ikilemler arasında gidip gelmek galiba:)
YanıtlaSil@Esen Can öperim tabi:)
YanıtlaSilher sabah işe gelirken hissediyorum o sızıyı...tatlı uykusunun arasında gözlerini aralayıp 'anne işe gitme taammmı?' deyişi ve karşısındaki cevap veremez tavrım...kalbim seninle ve ben yine senin için gidiyorum be güzel gözlüm...rabbim kavuşulmayacak ayrılık vermesin...
YanıtlaSil@hilal yılmaz Amin , biz hep birlikte çıktık evden şimdiye kadar, 3 yaşına kadar ben de evdeydim zaten, çok zordur tahmin edebiliyorum,Allah sabır versin:)
YanıtlaSil